W dniu 2/10/2019r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie VI Wydział Cywilny uwzględnił powództwo o zapłatę wytoczone przez kredytobiorcę przeciwko mBank S.A. (VI C 3007/16).
Sprawa dotyczyła kredytu indeksowanego kursem CHF, zawierającego klauzule przeliczeniowe przy wypłacie i spłacie kredytu a także zmiennego oprocentowania, przy braku jednoznacznych, weryfikowalnych, obiektywnych czynników wpływających na dokonywane zmiany.
Sąd wskazał, że kwestionowane przez stronę powodową postanowienia związane z mechanizmami indeksacji oraz zmiennego oprocentowania (tzw. „stary portfel”) pozostają wadliwe (abuzywne), co oznacza, że nie wiążą już od chwili zawarcia umowy.
Sąd zwrócił uwagę, że sporne klauzule są nieprecyzyjne, niejasne. W ocenie Sądu nie ulegało wątpliwości, że wzorzec stosowany przez Bank nie mógł być negocjowany.
Sąd podkreślił, że w jego ocenie wyrok Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stanowi prejudykat w sprawie indywidualnej kontroli wzorca. Takie orzeczenie posiada przymiot rozszerzonej prawomocności, co oznacza, że w wiąże sąd w sprawie z udziałem konsumenta przeciwko przedsiębiorcy stosującemu niedozwolone postanowienie umowne, wpisane do rejestru klauzul prowadzonego przez UOKiK.
W ocenie Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie nie można wadliwych postanowień zastępować kursem średnim NBP czy kursem rynkowym, który nie istnieje i nie istniał w dacie zawierania umowy. Odwołując się do kursu rynkowego w dalszym ciągu pozostajemy w zakresie postanowień niejednoznacznych. W ocenie Sądu konsekwencją wyeliminowania danego postanowienia jest prosta sankcja – nie można stosować danej klauzuli, a w jej miejsce nie można wstawiać nic, co ratowałoby przedsiębiorcę przed negatywnymi skutkami, związanymi tylko i wyłącznie z jego wcześniejszym działaniem, polegającym na przygotowaniu takiej, a nie innej treści wzorca.
Sąd nie podzielił zarzutu przedawnienia podniesionego przez Bank. Nie ulegało zdaniem Sądu wątpliwości, że roszczenie strony powodowej przedawnia się z upływem 10 lat od pobrania każdej z rat, z racji tego, że dochodzono świadczeń pobranych przed lipcem 2018 r. (raty pobrane od 9 lipca 2018 r. przedawniają się z upływem 6 lat od momentu ich spełnienia).
W ocenie Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie nieskuteczne pozostaje powoływanie się na art. 411 k.c. Żadna z przesłanek z tego przepisu zdaniem sądu I instancji nie występuje w przypadku pozwu złożonego przez kredytobiorcę przeciwko bankowi, w związku z zakwestionowaniem mechanizmów indeksacji i zmiennego oprocentowania.
Bank zobowiązany jest zwrócić stronie powodowej pełne koszty postępowania, w tym dojazdu zarówno strony, jak i jej pełnomocnika.