Wygrana przed… TSUE. Warszawski sąd eliminuje indeksakcję i klauzulę zmiennego oprocentowania w kredycie z CHF nie czekając na C-260/18, Dziubak

  1. W dniu 2/10/2019r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie VI Wydział Cywilny uwzględnił powództwo o zapłatę wytoczone przez kredytobiorcę przeciwko mBank S.A. (VI C 3007/16). 

  2. Sprawa dotyczyła kredytu indeksowanego kursem CHF, zawierającego klauzule przeliczeniowe przy wypłacie i spłacie kredytu a także zmiennego oprocentowania, przy braku jednoznacznych, weryfikowalnych, obiektywnych czynników wpływających na dokonywane zmiany.

  3. Sąd wskazał, że kwestionowane przez stronę powodową postanowienia związane z mechanizmami indeksacji oraz zmiennego oprocentowania (tzw. „stary portfel”) pozostają wadliwe (abuzywne), co oznacza, że nie wiążą już od chwili zawarcia umowy.

  4. Sąd zwrócił uwagę, że sporne klauzule są nieprecyzyjne, niejasne. W ocenie Sądu nie ulegało wątpliwości, że wzorzec stosowany przez Bank nie mógł być negocjowany.

  5. Sąd podkreślił, że w jego ocenie wyrok Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stanowi prejudykat w sprawie indywidualnej kontroli wzorca. Takie orzeczenie posiada przymiot rozszerzonej prawomocności, co oznacza, że w wiąże sąd w sprawie z udziałem konsumenta przeciwko przedsiębiorcy stosującemu niedozwolone postanowienie umowne, wpisane do rejestru klauzul prowadzonego przez UOKiK.

  6. W ocenie Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie nie można wadliwych postanowień zastępować kursem średnim NBP czy kursem rynkowym, który nie istnieje i nie istniał w dacie zawierania umowy. Odwołując się do kursu rynkowego w dalszym ciągu pozostajemy w zakresie postanowień niejednoznacznych. W ocenie Sądu konsekwencją wyeliminowania danego postanowienia jest prosta sankcja – nie można stosować danej klauzuli, a w jej miejsce nie można wstawiać nic, co ratowałoby przedsiębiorcę przed negatywnymi skutkami, związanymi tylko i wyłącznie z jego wcześniejszym działaniem, polegającym na przygotowaniu takiej, a nie innej treści wzorca.

  7. Sąd nie podzielił zarzutu przedawnienia podniesionego przez Bank. Nie ulegało zdaniem Sądu wątpliwości, że roszczenie strony powodowej przedawnia się z upływem 10 lat od pobrania każdej z rat, z racji tego, że dochodzono świadczeń pobranych przed lipcem 2018 r. (raty pobrane od 9 lipca 2018 r. przedawniają się z upływem 6 lat od momentu ich spełnienia).

  8. W ocenie Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie nieskuteczne pozostaje powoływanie się na art. 411 k.c. Żadna z przesłanek z tego przepisu zdaniem sądu I instancji nie występuje w przypadku pozwu złożonego przez kredytobiorcę przeciwko bankowi, w związku z zakwestionowaniem mechanizmów indeksacji i zmiennego oprocentowania.

  9. Bank zobowiązany jest zwrócić stronie powodowej pełne koszty postępowania, w tym dojazdu zarówno strony, jak i jej pełnomocnika.

  10. Tylko tyle i aż tyle!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *